ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ;

ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ; 

Η κακοκαιρία έφερε πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα της τηλεκπαίδευσης.

Η τηλεκπαίδευση είναι μια υποκριτική προσπάθεια όσων κλείνουν τα σχολεία να αποσείσουν τις ευθύνες τους. Τα σχολεία μπορούν και πρέπει να είναι ανοιχτά ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες, αλλά αυτό θέλει κόπο και χρήματα. Η Πολιτεία  φαίνεται ότι δεν θέλει ούτε να κοπιάσει ούτε και να διαθέσει χρήματα.

Γιατί;

--Γιατί δεν σκύβει επί της ουσίας πάνω στα προβλήματα που υπάρχουν και αφορούν  τη μόρφωση των παιδιών μας.
--Γιατί εξοικονομεί χρήματα τα οποία όμως ο φορολογούμενος πολίτης έχει πληρώσει για τη μόρφωση των παιδιών του.

Εμείς , ως μάχιμοι εκπαιδευτικοί της σχολικής καθημερινότητας,  λέμε ότι:

--Δεν έχουμε στα σπίτια μας όλοι τις απαραίτητες υποδομές για να κάνουμε τηλεκπαίδευση, δηλαδή, δικό μας γραφείο, λειτουργικό internet, πολλούς υπολογιστές για μας και τα φυσικά παιδιά μας, απρόσκοπτη παροχή ρεύματος σε συνθήκες κακοκαιρίας κτλ.
Το ίδιο όμως ισχύει σε πολλές περιπτώσεις και για τις οικογένειες των μαθητών και των μαθητριών μας.

--Τις περισσότερες φορές – αν όχι όλες-  το τηλεμάθημα αποτυγχάνει όπως έδειξε η περίοδος της πανδημίας. Αιτίες;  Κακή σύνδεση, μπες - βγες των παιδιών για τεχνικούς ή άλλους λόγους, μη παρουσία όλων των παιδιών, αδυναμία ελέγχου των παιδιών πίσω από κλειστές οθόνες, αδυναμία των παιδιών να πάρουν το υλικό που επιχειρούμε να μοιραστούμε – πόσο μάλλον αν συνδέονται από το κινητό τους- άρνηση των παιδιών να παρακολουθήσουν πραγματικά για πολλούς και διαφόρους λόγους…

--Ως συνέπεια του προηγουμένου, είναι επιβεβλημένο το μάθημα να επαναληφθεί στη δια ζώσης επαφή.

--Το πραγματικό μάθημα δεν είναι μια διαδικασία του τύπου ο καθηγητής ‘’μιλάει’’ και ο μαθητής παθητικά ‘’ακούει’’. Η τηλεκπαίδευση για να αποδώσει χρειάζεται πολλά: Κατάλληλα τεχνολογικά μέσα, κατάλληλο χώρο, σαφείς όρους συμμετοχής εκπαιδευτικών και μαθητών και φυσικά  προσαρμοσμένο υλικό το οποίο κανένας υπεύθυνος δεν μας το παρέχει ούτε έχουμε το χρόνο να το ετοιμάσουμε μέσα σε ένα απόγευμα.

 Έτσι το τηλε-μάθημα γίνεται μια παρωδία μαθήματος όπου εμείς οι εκπαιδευτικοί μιλάμε, ελάχιστοι μαθητές ακούνε, οι περισσότεροι είναι κάπου ‘’χαμένοι’’ και… το μάθημα εγένετο; Να το σημειώσουμε στο βιβλίο ύλης; Πώς θα καλυφθεί αυτό το κενό ακόμη και για έναν μαθητή που πραγματικά ήθελε , αλλά δεν μπόρεσε;

Στο σημείο αυτό παραθέτουμε και τη θέση του σωματείου μας που είναι η ΕΛΜΕ Ευβοίας:
‘’ Η τηλεκπαίδευση είναι παιδαγωγικά ακατάλληλη και ταξικά άδικη. Είναι ένα από τα βασικά μέσα για να υποβαθμιστεί η δημόσια εκπαίδευση. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε όταν επέστρεψαν τα παιδιά στις τάξεις – μετά την πανδημία -  όχι μόνο σε μαθησιακό αλλά και σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο. Η απόφαση να κλείνουν τα σχολεία θα πρέπει να λαμβάνεται με φειδώ και σύνεση και τα μαθήματα να αναπληρώνονται διά ζώσης χωρίς τη μεσολάβηση αυτής της καταστροφικής παιδαγωγικής πρακτικής. Η κοινωνία πρέπει να κατανοήσει ότι για τους εκπαιδευτικούς είναι θεωρητικά εύκολο από ατομική σκοπιά να βάλουμε τις πιτζαμούλες μας, να φτιάξουμε έναν ζεστό καφέ και να προσποιηθούμε ότι κάνουμε μάθημα.
Μας είναι όμως αδύνατον από θέση παιδαγωγικής ευθύνης, από μια θέση αξιοπρέπειας και εντιμότητας απέναντι στο λειτούργημα που ασκούμε, να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα τέτοιες εκπτώσεις στον ρόλο μας’’.

Η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Αλεξίου Ευσταθία-Αγγλικής Γλώσσας
Ασλάνη Μαρία-Φιλόλογος
Γκανή Κων/να- Φιλόλογος
Μπαρώτα Ζωή-Φιλόλογος
Παπαθανασίου Ελευθερία-Νομικός
Παπαϊωάννου Σωτηρία-Φυσικής Αγωγής
Στάθη Ευαγγελία-Φιλόλογος